Prve podatke o demografskoj strukturi Mrkojevića nalazimo kod Marijana Bolice iz 1614. godine u popisu Skadarskog sandžakata gdje on navodi da Mrkojevići imaju 260 kuća, dok Gorana ima 20 kuća. Prema podacima
autora 1879. na području Mrkojevića je živjelo 413 porodica sa 2190 članova. Odmah se uočava da je to manji broj porodica od onog koji danas živi u inostranstvu, istina sa manje članova jer su porodice u međuvremenu postale malobrojnije. Dodatna analiza demografskih kretanja bi nam pokazala da je u Mrkojevićima prema popisu iz 1931. godine živjelo u opštini Mrkojevićkoj: 2531 stanovnika u 504 domaćinstva. S obzirom na to da se tada stanovništvo popisivalo po vjeroispovijesti, to je u opštini mrkojevićkoj živjelo 140 pravoslavnih, 49 rimokatolika i 2342 pripadnika islamske vjere. Po popisu iz 1948. Mrkojevići imaju 2904, 1981. 3474, 1991 – 3164 a po popisu iz 2003 – Velje selo 281; Velja Gorana 389; Dabezići – 145; Dobra Voda – 968; Mala Gorana – 127; Pečurice – 440; Kunje – 470 i Pelinkovići – 209, odnosno 3029. Odnosno od 1879 – 2003. dakle za 124 godine, stanovništvo na prostoru Mrkojevića je poraslo za 839 stanovnika. Naravno ovako poređani podaci nam ukazuju na trendove koji imaju duboku vezu sa knjigom Muharema Muratovića. U njoj, osim uopštenih formulacija (ekonomski razlozi, kriza izazvana ratovima u posljednjoj deceniji XX vijeka) nema produbljene analize uzroka odlaska iz zavičaja, ali autor se potrudio da navede imena najvećeg dijela (autor se trudio da to budu svi) iseljenika iz Mrkojevića sa kratkim biografskim podacima.
Share
Čitaj više
