BosanskeHistorije.com

Sto se tice Mrkonjica, tu su cetnici imali vec postavljenu liniju odbrane. Ko se razumije u vojnu strategiju zna da je puno teze napadati, na vec pravilno postavljene i utvrdene linije.

Jack je napisao/la:

Sto se tice Mrkonjica, tu su cetnici imali vec postavljenu liniju odbrane. Ko se razumije u vojnu strategiju zna da je puno teze napadati, na vec pravilno postavljene i utvrdene linije.

To je jos bivsa Jna postavljala linije odbrane za onog sitema.Manjaca je tu blizu.A oni su imali uvezanu crtu odbrane ako slucajno ''Srbobran'' aka Donji Vakuf padne.Morali su negdje planirati gdje a to su najvise imali u M.Gradu jer su imali toppgrafiju.Veoma je to herav teren.Prakticki veoma je tesko napredovati,tako da me ne cudi

Banja Luka s te strane tesko je napredovati jer od Jajca do Banja Luke su sve kanjoni,i Srbi bi te zasuli topovima,Jos su brda tamo njihova Manjaca,Zmijanje..itd

Jedini kraj odakle se moze brze napredovati prema Banja Luci je ravnicarski Prijedor-Banja Luka.Mislim da nema sanse da su oba korpusa mogla da uzmu Banja Luku.To je samo previse haj da kazemo lijepa prica koju su neki plasirali

Realno,moglo se je i trebalo se je napredovati prema Bosanskom Novom i uzeti taj gradic.Nije to neko veliko mjesto.Ali,sta se moze

Dan kada je Armija RBiH oslobodila Vlašić: Briljantna operacija zadivila i Amerikance

Pripreme su vršene na visinama preko 1.500 metara, u vrlo teškim meterološkim uslovima uz snježne oluje. Uprkos tome, motiv za borbu kod boraca je iz dana u dana rastao i komandant Alagić je donio odluku da se napad izvede 19. na 20.3.1995. godine u jutarnjim satima.

Tog jutra počela je jaka oluja na Vlašiću, ali ni to nije pokolebalo 7. korpus. Udar na agresore je počeo tačno u planirano vrijeme, u četiri sata ujutro. Prednji kraj je probijen veoma brzo. Novi kvalitet u izvođenju borbenih dejstava bio je ubacivanje većih borbenih jedinica u neprijateljsku pozadinu čak do ranga bataljona.

S druge strane, kod boraca se željela učvrstiti odlučnost za ratovanje noću. Poslije probijanja prednjeg kraja sve je bilo stvar taktike i realizacije planiranih zadataka.

Prvog dana operacije ovladano je većinom dominantnih objekata na tom pravcu napada: Police, Crni Vrh, Pavo, Čavo i približavalo se Šantiću. Navečer istog dana, poslije sumiranja ostvarenih rezultata, general Alagić je donio odluku o nastavku borbenih dejstava. Cilj je bio jasan - oslobađanje cjelokupnog platoa Vlašića. Diverzantske grupe su 21. marta izvele diverziju u rejonu Potkraja i Gradine, 22. marta razbijen je 3. bataljon 22. pješadijske brigade VRS, a dijelovi agresorskih snaga koji izvode odbranu u rajonu Opaljenika stavljeni su u okruženja.

Toga dana u veoma teškim vremenskih uslovima ovladano je objektom Šantići, a odatle su jedinice ARBiH su izbile na Galicu. U ovoj operaciji agresoru je izbačeno iz stroja oko 750 vojnika (oko 200 poginulih). Jedinice Armije RBiH su imale 510 izbačenih iz stroja (70 poginulih).

Mehmed beg Catic je napisao/la:

Dan kada je Armija RBiH oslobodila Vlašić: Briljantna operacija zadivila i Amerikance

Pripreme su vršene na visinama preko 1.500 metara, u vrlo teškim meterološkim uslovima uz snježne oluje. Uprkos tome, motiv za borbu kod boraca je iz dana u dana rastao i komandant Alagić je donio odluku da se napad izvede 19. na 20.3.1995. godine u jutarnjim satima.

Tog jutra počela je jaka oluja na Vlašiću, ali ni to nije pokolebalo 7. korpus. Udar na agresore je počeo tačno u planirano vrijeme, u četiri sata ujutro. Prednji kraj je probijen veoma brzo. Novi kvalitet u izvođenju borbenih dejstava bio je ubacivanje većih borbenih jedinica u neprijateljsku pozadinu čak do ranga bataljona.

S druge strane, kod boraca se željela učvrstiti odlučnost za ratovanje noću. Poslije probijanja prednjeg kraja sve je bilo stvar taktike i realizacije planiranih zadataka.

Prvog dana operacije ovladano je većinom dominantnih objekata na tom pravcu napada: Police, Crni Vrh, Pavo, Čavo i približavalo se Šantiću. Navečer istog dana, poslije sumiranja ostvarenih rezultata, general Alagić je donio odluku o nastavku borbenih dejstava. Cilj je bio jasan - oslobađanje cjelokupnog platoa Vlašića. Diverzantske grupe su 21. marta izvele diverziju u rejonu Potkraja i Gradine, 22. marta razbijen je 3. bataljon 22. pješadijske brigade VRS, a dijelovi agresorskih snaga koji izvode odbranu u rajonu Opaljenika stavljeni su u okruženja.

Toga dana u veoma teškim vremenskih uslovima ovladano je objektom Šantići, a odatle su jedinice ARBiH su izbile na Galicu. U ovoj operaciji agresoru je izbačeno iz stroja oko 750 vojnika (oko 200 poginulih). Jedinice Armije RBiH su imale 510 izbačenih iz stroja (70 poginulih).

http://www.faktor.ba/vijest/dan-kada-je ... e-240925#5

U Travniku obilježene godišnjice formiranja Armije RBiH i 7. korpusa: Krajišnici branili srednju Bosnu, srednja Bosna je oslobađala Krajinu

Od samog formiranja pa do završetka rata 7. korpus je neprekidno bio u bitkama – od oslobađanja Meokrnja u aprilu 1994. preko prvih značajnijih pobjeda ARBiH u gornjem toku Vrbasa tokom maja i juna 1994., oslobađanja značajnih prostora na Vlašiću tog ljeta, do prve značajne operacije ARBiH u jesen 1994. kojom nije samo oslobođen ogroman prostor i grad Kupres, već je praktično primoran HVO da prekine svoje partnerstvo s VRS i pridruži se oslobodiocima Bosne i Hercegovine.

Kao najvažnije borbene rezultate 7. korpusa smatra oslobađanje Kupresa početkom novembra 1994., oslobađanje najvećeg dijela Vlašićkog platoa u najtežim meteo uslovima u martu 1995. i odbranu tek oslobođenog Ključa u oktobru iste godine.

Fikret Ćuskić objasnio je politički i strateški značaj oslobađanja Kupresa.

– Uključivanjem hrvatskih snaga u završnicu operacije oslobađanja Kupresa, prekinuta je njihova dotadašnja dvogodišnja saradnja s srpskim agresorom i uspostavljena kvalitetna saradnja s ARBiH koja je od ljeta 1995. omogućila objema stranama odlične borbene rezultate u Bosanskoj krajini. Oslobađanjem Kupresa značajno se i skratio logistički put ARBiH iz srednje Bosne do Splita na kojem do kraja rata nije bilo pljački kao u vrijeme dok je on išao preko Vran planine i Prozora.


– Oslobađanje Kupresa započele su jedinice 7. korpusa 21. oktobra 1994. godine. Do 30. oktobra ovladale su najvažnijim zemljišnim objektima za oslobađanje grada i razbile sve snage 2. krajiškog korpusa VRS na kupreškom bojištu među kojima je bila najzančajnija 7. mehanizovana brigada iz Šipova koja se našla u potpunom rasulu. Tek tog predzadnjeg oktobarskog dana, kada su ocijenile da je srpska vojska na Kupresu već poražena, hrvatske snage su se iz pravca Rilića i Šuice pridružile ARBiH u zvršnom činu oslobađanja gradića Kupres.